Skip to content

Conscience Fiction Posts

Cullinary creation

I didn’t mean
To weep into your tea
I just wanted a piece of me
Inside you

I not quite sure why
I cried into your stir-fry
Maybe it was dry
And needed salt

It’s not my fault
I didn’t mean to wail
Into your ice-cream
And share my dreams
With a frozen milk dessert

But do you know
How much hurts
Everytime I think if Key Lime pie?
And how you said goodbye
Between bites

Its not right
But I can’t untie
Your noose from around my neck

And god knows I’ve tried
Not to think
About having anything to drink

I’ve tried to go off food
But it doesn’t do me any good

You made me feel less ordinary
Your caresses were legendary
You were the cherry
On top of my Sundae
But I guess I always knew
You’d leave someday

Its true – I always bite off
More than I can chew

I choose you
To be the casserole
Of my soul

I wanna take our lovin’
And stick it in the oven
And turn it up to 220 degrees
Cover it in cheese
And let it bake

I want it to get stuck between you teeth
Show up as a chocolate beneath
You pillow
And watch you grow
Kilo by kilo

Waarhede en naarhede

Die skok veroorsaak
Dat ek jou skielike skuld erkenning in asem
En agter my tande betrap
En tussen my wange vasvang

Ek het mos vroeg geleer
Om die tekens te ignoreer
En jou leuens te glo
Ek was vir te lank geneig
Om an jou valsheid soos ‘n stokkielekker te suig

Jou bloeiende, blootstellende geheim
Begin teen my tong en my tande vas te roes
So taai soos toffie, bitter soos moerkoffie
Bind dit my antwoord an my verhemelte vas

Die spoeg op my lippe
Is besmet met jou verraad
En jou patetiese verskonings
Van “so jammer” en “te min praat”

Terwyl jy ‘n tree terug trap
En voor jy my oë kan vergeet
Vat ek ‘n laaste hap
Ek sluk ons geskiedenis in

Met my kop tussen my knee
En die smaak van gal in my keel
Val die naarheid my oor

My braking onderbreek die stilte
En die teerpad word verkleur
Met ons verrotende liefde

You killed my sleep

My skin still retains the heat of your breath
As you recited Macbeth
Into my hair

It’s not fair
That all I am is the vibration of your words
Against my breast as you confessed
And now your sudden escape from our life is causing dischord

Your side of the bed still remembers your shape
And I can still hear your voice in my pillow
Its coming through the walls, billowing the curtains, relentlessly it calls

The willow in the back has been weeping leaves on the ground
Remembering the sound of you mumbling in your sleep
Or how you used to pray the lord your soul to keep

Nothing wants to grow
Not since you had to go
The change of the season
Is just not enough reason

To exist without your protection
The weathervane has lost direction
Its pointing up at heaven.
The sundial is stuck at a quarter to seven.

And your laughter resounds in the silences between my screams
The volume of you keeps adjusting itself in my dreams

I’ve seen a trace of your ghost on my face
Dulling my complexion
I’ve seen a reflection of you in my tea

The memory of your name hurts my lips
While my fingers struggle coming to grips
With grasping emptiness

You were my country, my planet, my undiscovered star
You were my pain before death, my colour of rain, my smoky midnight bar

You sold my ability to hold any other person close
You’ve put back the worry in my smile
And the wrinkles that were gone for a while
You’ve darkened my skies
Set free my butterflies
And I remain in a cage devoid of my senses
Cradling a souvenir of your lies and pretences

I was the shadow attached to your feet
And whether you’d walk, run or dance
I’d always keep your beat
Its dark in here
And hollow
It’s empty
With no one to follow

You plagiarised
The shape of my eyes
And you took away the taste of your love
From my lips
You even dissolved your fingerprints
From my hips

Can you stop
The never-ending cycle
Of my heart breaking?

Can you cease
This unrelenting chaos
Your absence has been creating?

Beginsels

Jy lat my dink an fynbos en heuning
Ek voel jou in my spiere se spanning.
In die spasies tussen my kinderdae
En die masker wat ek deesdae dra
Skenk jy vir my ‘n kussing

###

Geen storie uit my hede
Sal so vassit in my verlede
Soos daai onverwagte toneel
Toe ek en jy laatoggend ‘n tafel deel
My woorde sit vas in my keel
Terwyl ons oë soos kinders hande vat
En met mekaar speel

###

As ek my hande saamvou om te bid
Bly jou hitte tussen my palms vas sit
My naels stempel sekels in my kneukels
Soos ek die vlamme probeer dooddruk
En begin an my gebed verstik

###

Droog en skaamteloos soos ‘n woestyn
Het ek geraamteloos verdwyn
Agter jou hunkerende oe
En voel teselletyd
Hoe die holte en die oorloop
Van ‘n leeftyd se hoop en verlang
Jou skielik vang
En ek raak verloore
Tussen die miriade woorde wat jy nie verby
Jou lippe kan kry

###

Om na jou woorde te luister
Voel soos die sagte fluister
Van ‘n somerrok se satyn
Teen my verlangende vel

###

‘n Eggo van jou naam
Vibreer in my geraamte
As ek my arms om my vou
Of an die binneste van my wang begin kou

###

Jou glimlag sit nog vas an my mou
En jou woorde basyn soos ‘n luiende kerk klok deur my borskas
‘n Fragment van jou fluister sit nog vas tussen my tone

###

Toe ek vir die eerste keer sien
Hoe die maanlig in jou oë skyn
Het die dogtertjie in my se vrese verdwyn

###

Sal ek virewig ‘n bloeisel bly in jou geue
Tot jy die dag besluit om my gesig
Uit jou lewens gedig uit te vee?

###

Jy vlek my in stemme van ‘n kinder koor
En verf my die kleur van ‘n engel se vlerk
Jy het jou merk in my murg gelos

###

Hoe is ek ver onderstel om jou te vergeet?
Ek het per ongeluk ‘n paar van jou sinne geslik
En het klaar an meeste van jou woorde begin kou
En an jou leuns begin verstik

###

Die swaartekrag in jou oë
Skep golwe in my trane
Die weer klink van jou woede word vasgevang
In die dimpel op my regter wang

###

Stilte

Daar’s ‘n eindelose stilte
Wat tussen ons bestaan
Dis so droog soos ‘n woestyn
En so nat soos die oseaan

Dis so klein soos ons drome
En so groot soos die maan
‘n Ruimte sonder klank
Word tussen ons geraam

Ek sien dit in jou oë
Jy herken dit in my treë
Ek ruik dit aan jou asem
Jy proe dit in my tee

Ek wil jou nie bekommer
Jy wil my beskerm
Ons bly maar liewers stil
Dis beter as om te kerm

‘n Vergete fluister breek die stilte
Die leegheid verdwyn
Woorde word duidelik
Sagte sinne verskyn

Net soos die see in ‘n skulp klink
Of die wind ritsel deur blare
Besef ons waar die verlang lê
Na ‘n leeftyd se jare

Ons tonge en ons lippe
Vorm verhale van vroeë dae
Wat weerklink tussen ons lywe
En tot rus kom op ons glimlae

“Wat as ons die sprokies weer vergeet?” vra jy
En ons stemme gaan lê?
En wat as die stilte ons vreet?
As ons niks oor het om te sê?”

“Onthou dan hierdie oomblik,” sê ek
En hoe ons woorde ons omring
Die dag dat ons ophou praat
Is die dag dat ons begin sing”

Die ou ma

Die ou vrou sit en pyp rook op die stoep
Terwyl die son sak
Sy sien my raak
En begin te roep.

Sy sê, “Kind
Kom bietjie nader.”
Sy sê, “Kind
Jy lyk net soos jou vader.”

Met krag
Wat ek nooit sou verwag nie
Gooi sy haar arms om my lyf
Sy druk my styf.

En sy lyk net soos ‘n spook
Sy ryk na rook
Sy sê, “Kind
Kind help my.
Daar is dele van my lewe wat verdwyn.
Help my hul vind.”

Silwer soos spinnerakke
Is haar haare
Haar stem klink
Soos herfs se blaare.

Sy rus haar kop op my skouer
Sy haal moeilik asem
Sy vluister, “Kind
Jou hart klop nes jou ma s’n.”

Om ons word dit stadig skemer
Om ons word dit skielik somer

Sy sê, “Kind
Hou my nader vas.”
“Want jy ryk nes ek,” sê sy.
“Toe ek nog mens was.”

Bloeisel

Vat s’blief ‘n kans met my
Dans onder die maan met my
Kom sit ‘n bietjie langs my
Ek wil voel hoe jou hitte
My eensaamheid weg spoel

Sal jy my geheime aanvaar;
My onmoontlikhede verstaan?
Met jou vingers teen my bo-been
Kan ek begin bestaan?

Die krieke skenk sterlig aan my skade;
Begin ‘n serenade…
My veraaiende gedagtes vergeet om my te bedrieg
My magteloose misdade begin selfmoord pleeg

My lyf dryf na jou toe soos ‘n vlieg na ‘n vrug en ‘n mot na ‘n lig
Jou mag trek my in soos ‘n magneet ‘n stuk metaal sou bekoor

Jou bedoeling word my doel
Is dit ook hoe jy voel?

Jou arms hou my vas
Van binne af
En tyd vergeet
Om te verjaar

Ek sien jou donker oë
Deur natuur se groen gordyne
Jy word myne

My siel gegeur met blomme,
Bars kleurfolle ballonne
Die dromme in my hart basyn

Ek skeer, skree
Ek skyn…

Ek verjaar al weer stadig

Jou woorde is soos takke
Jou sinne, spinnerakke.
Ek sê, “Lees vir my gidigte
Wat proe soos grond en gras en vryheid en vrugte.”
Jou oë word duiwel donker
En jy maak ‘n sirkel met jou hande om die maan.
“Ek verjaar al weer stadig,” se jy.
“Hoe kan jy dit verstaan?”

Lists

When I met you I became obsessed with them – made a ruling of my life by them.
A page filled with bullets making up points of how I wanted to do right by you.

Listing ways I could improve myself – prioritising objects I wanted to
own so that you’d love me –
Microwave
Television
Branded clothing.

Things I would deny myself –
Chocolate cake
Friends
Walking barefoot.

Page upon page of numbers written in their margins –
Laugh more
Eat less
Don’t show jealousy.

Letters and numbers swimming in my head
Deliciously coming together to form
The me I wanted to be for you.

One day you came to me like a stranger
And I saw my days were marginally numbered
And the bullets had blown up my only shot at keeping you.

Everything scattered then – like fridge poetry.
And you just left me there….
Listless.

– 17/01/03