Skip to content

Month: October 2009

As die lewe soms oorspoel

Jy laat my dink aan fynbos en heuning
Ek voel jou rustigheid in my spiere se spanning

In die spasies tussen my kinderdae
En die masker wat ek deesdae dra
Skenk jy vir my ‘n kussing

Daars ‘n sagte plek in die holte van jou nek
Waar my trane versamel en verdamp

Jou woorde weef self-vertroue deur my vlegsel
Terwyl jou oë my leegheid blou inkleur en met vere voltooi

Jy neem die haat wat aan my ligaam klou
Saggies tussen jou vingers
En laat dit vry

Jou asem, koel teen my klam vel, verlam my
My vuiste ontvou teen jou bors en ondek jou hart se ritme

Uitgeput teen jou skouer
En opgekrul soos ‘n baba
Draai jy my in drome toe

En in die holte van jou hand
Lê daar ‘n klip

Cullinary creation

I didn’t mean
To weep into your tea
I just wanted a piece of me
Inside you

I not quite sure why
I cried into your stir-fry
Maybe it was dry
And needed salt

It’s not my fault
I didn’t mean to wail
Into your ice-cream
And share my dreams
With a frozen milk dessert

But do you know
How much hurts
Everytime I think if Key Lime pie?
And how you said goodbye
Between bites

Its not right
But I can’t untie
Your noose from around my neck

And god knows I’ve tried
Not to think
About having anything to drink

I’ve tried to go off food
But it doesn’t do me any good

You made me feel less ordinary
Your caresses were legendary
You were the cherry
On top of my Sundae
But I guess I always knew
You’d leave someday

Its true – I always bite off
More than I can chew

I choose you
To be the casserole
Of my soul

I wanna take our lovin’
And stick it in the oven
And turn it up to 220 degrees
Cover it in cheese
And let it bake

I want it to get stuck between you teeth
Show up as a chocolate beneath
You pillow
And watch you grow
Kilo by kilo

Waarhede en naarhede

Die skok veroorsaak
Dat ek jou skielike skuld erkenning in asem
En agter my tande betrap
En tussen my wange vasvang

Ek het mos vroeg geleer
Om die tekens te ignoreer
En jou leuens te glo
Ek was vir te lank geneig
Om an jou valsheid soos ‘n stokkielekker te suig

Jou bloeiende, blootstellende geheim
Begin teen my tong en my tande vas te roes
So taai soos toffie, bitter soos moerkoffie
Bind dit my antwoord an my verhemelte vas

Die spoeg op my lippe
Is besmet met jou verraad
En jou patetiese verskonings
Van “so jammer” en “te min praat”

Terwyl jy ‘n tree terug trap
En voor jy my oë kan vergeet
Vat ek ‘n laaste hap
Ek sluk ons geskiedenis in

Met my kop tussen my knee
En die smaak van gal in my keel
Val die naarheid my oor

My braking onderbreek die stilte
En die teerpad word verkleur
Met ons verrotende liefde